buruk sevinçler akşamı

   buruk sevinçler akşamı...

   kupayı kazandık ama aklımızda hala cumartesi "mıh gibi" çakılı durmakta. yüreğimizden taşa taşa sevinç çığlıkları atamıyoruz. bu hal salt en büyük rakibinize şampiyonluğu bırakmış olmanın hüznü değil. bu hüzün sadece meftun olduğun takımın şampiyonluğu kaybetmesiyle ilgili bir şey değil. zeki rıza sporel'den müjdat yetkiner'e, ordinaryus'den sinyor'a, rıdvan'dan alex'e kutsal bir emanet gibi devredilmiş "çubuklu forma"yı bugün taşıyan o güzel takım için üzüldük. ilk defa kaçan şampiyonluğa kendimizden çok takım için üzüldük. o Kocaman yürekli, evimizin çocuğu diyeceğimiz kadar yakın saydığımız Aykut Hoca için üzüldük. Aklını Fenerbahçe'yle yemiş Başkanımız için üzüldük.

   bugün bu kupada kaçmış olsaydı; bugün yılları 29'dan 30'a bile taşımış olsaydık da bir şey değişmezdi. bize abilerimiz tribünde ilk şunu öğretmişti: "yenilsen de, yensen de..."
yenilmiş olsaydı yine aynı şeyi diyecektim: "Canın sağ olsun FENERBAHÇEM" 

   bu yıldan kalma çok güzel yaralarımız oldu. bu yıl bir kez daha öğrendik ki ne çok sevenimiz varmış! 

   şimdi aynı sevdayı benim gibi yüreklerinde taşıyan Fenerbahçeli arkadaşlara şunu sormak isterim: bu takım, bu ülkenin her noktasına sarı lacivert bayrakların asılmasını hak etmiyor mu? 

   dünya durdukça "Canın sağ olsun FENERBAHÇEM..."

   Saygılarımla,
   m.fatih aydemir
   16.05.2012