canın sağ olsun fenerbahçem

   Adam gibi ağlayan Reto Ziegler, yıkılmış bir halde gözyaşlarına sahip çıkamayan Selçuk Şahin, formasıyla o kutsal hüznünü saklayan Bekir, yerde kalakalmış arkadaşlarını tek tek ayağa kaldıran büyük kaptan, profesör Alex, maç boyunca onu gördüğümüz tüm yakın planlarda dua mırıldanarak Allah'dan şampiyonluk dileyen boyuyla posuyla, yüreğiyle büyük Fenerbahçeli Volkan, hırsından kulübede nereye oturacağını bilemeyen gökhan, topuz, mert'e ve hepsine, Türk Futbol Tarihinin en meşhur tercümanı Samet'e kadar...

   Fenerbahçe'yi teninin rengi kadar kopkoyu sevdiğine inandığım İsmail Kartal'dan, o kendine has türkçesiyle sevdiğimiz ömeroviç hocaya, karanlıklar prensi doktor ertuğrul karanlık'tan adını bilmediğim tesislerin aşçısına kadar...

   Kimin ömrü uzun olur bilemiyorum ama ömrümün, ömrünün sonuna kadar onu o kutsal kulübede; takıma, kulübe, taraftara, hepimize KOCAMAN yüreğiyle sahip çıkan, o sessiz, kimilerince duygusuz, o güzel duruşunun altında fırtınaları dizginleyen, sırf onun için bile bu takıma sevdalı olmaya değen Kral Aykut'a...

   Koç ailesinden birini sevmeye beni mecbur kılan Ali Koç'a'dan  , başkanlıktan edeceksek biz doğal yollarla ederiz, bu size kalmamış olan başkanımız aziz yıldırım'a kadar...

   Geçen yıl yine bu tarihlerde, şampiyonluk sonrasında, yukarıda adını yazdığım, yazamadığım, bildiğim ve unuttuğum, adını hiç bilmediğim emeği geçen herkese nasıl içtenlikle ve gururla sarılmak istiyorsam şimdi, şu an yine öyle sarılmak istiyorum.

   Mutluyum, çünkü FENERBAHÇELİYİM...

   CANIN SAĞ OLSUN FENERBAHÇEM...

   Saygılarımla,
   m.fatih aydemir
   13.05.2012