Kalbim serseri mayın, dokun bana ağlayacağım
Vurup çıktığın kapıdan, düşen anahtar gibi artık yuvasız kalmıştı yüreğim. Ardın sıra “demek ki bizim de hikâyemiz ince hastalığa tutuldu” diyebilmiştim. Ve şimdi senden ruhuma kalan miras, kolu kanadı kırık bir bahar. Neresini tutup ayağa kaldırsam, hep başında son yazıyor, sonbahar.
Boynu bükük dalda kalan son taze bahardı yüreğim, onu da sarı bir hüzne boyayıp gittin. Tüm ayların kenarını köşesini yamalasam da, yaraladığın ruhuma bir bahar dikemedim. Senden miras kalan soru işaretlerinin çengeline, her akşam efkârla hayatı astım ama içimde açtığın boşluğa bir huzur ekemedim.
Gittin, biliyorum şimdi açtığım tüm pencereler sensizliğe bakıyor. Yine de olsun, aklımdan cevaplarını götürdüğün soruları silkeliyorum. Ne olur üstüne basmadan geç, her biri nimetimdir üstünde adın yazan.
Kim üfledi ismini kulağıma? Sen sırtımda ateşten gömlek, ben seni ruhuma ilikliyorum. Aç kapıyı, aç! Sonunu getiremediğim şiirimin mısralarını senden almaya geldim. Yanlış durakta indim ve seni buldum karşımda. Çıkardım içimden seni. İçinden büyük sayı çıkan küçük gibi ekside kaldım. Suyu bilirim, ya sevda kaç derecede donar? Ben dondum sensizliğin endişesinde. Seni bulma umudunu koydum cebime, yola düştüm, yoluna düştüm. Sen gerçek, ben olsa olsa bir düştüm. Bir banka oturdum şu parkta. Yanımda sen ama aramızda sorular var. Cevap anahtarını bulmaya geldim. Bilirim çoktan seçmeli değildir aşk ve dikenler ruhuna dokunduğunda bir ezgiye sarılmak ister insan:
“Gül kuruttum, gül kuruttum. Yâri sinemde uyuttum. Yar söyledi ben unuttum.”
Oysaki hiçbir şey unutmadım, gidişini hatırlamadığımı saymazsam. Biriktirdiğim sevda kuponlarından bir sen verir mi hayat bana bilmiyorum ama kalbim serseri mayın, dokun bana ağlayacağım.
Aklımdakileri süpürdüm dün. Bir tek, gülümsediğin zamanlarda yanağında bir mahcubiyet belirirdi ve ardına saklanmış ürkek bir kıvrım gelip dudağına yer ederdi. O kaldı içimde. Şimdi yokluğunu ruhuma batıran çengelli iğne misalidir o kıvrım, hep aklımda asılı...
Ah aklım terk et artık beni. Söylediklerim o kadar masum ki, aklımda tuttuklarımdan korkuyorum.
Saygılarımla…
M.Fatih AYDEMİR
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder